Gdzie ląd się kończy, a morze zaczyna...

Pomimo wcześniejszego nabycia biletów lotniczych, do ostatniego momentu nie wierzyłam, że to prawda. Nawet jeszcze na lotnisku w Berlinie, około 4 rano, czułam się jak w jakimś filmie. Do Portugalii? W grudniu?! Przecież za moment święta! Tydzień u Kalinki przeleciał tak szybko, że teraz, będąc już w domu, kiedy za oknem śnieg z deszczem, ciężko mi pojąć, że to działo się naprawdę! Czy to był sen czy jawa? Chyba jednak nie była to żadna fatamorgana, bo inaczej skąd te wspaniałe wspomnienia… Bajka jakaś! W piątek ubierałam z mamą choinkę a ...jeszcze niedawno wraz z wiernymi towarzyszkami podróży na każdym kroku mijałyśmy palmy i wcinałyśmy świeżego ananasa, dopiero, co słuchałyśmy w knajpce melancholijnego Fado… Dopiero, co szalałyśmy na bezludnej plaży z rudawymi klifami, dopiero, co wskoczyłam naga do majestatycznego Atlantyku:) Dopiero, co dotarłyśmy na zachodni skraj Europy…Dopiero, dopiero, dopiero…Można tak wymieniać długo. Zapraszam na foto relację z miejsca, „gdzie ląd się kończy, a morze zaczyna”:)

flaga Portugalii

Portugalskie destynacje

 

 Mariza i jej fado - polecam naprawdę piękny portugalski utwór!

Zaczniemy nietypowo bo wcale nie od Faro;)

zmierzamy na Praia da Rocha!

wycieczka do Portimao (niedaleko Lagos) na Wybrzeżu Algarve

rude klify w połączeniu z turkusową wodą tworzyły bajeczny krajobraz

plaża, dzika plaża...

może nie dzika ale o tej porze roku na pewno bezludna

dokąd prowadzi to przejście?

Atlantyk widziany z jaskini

nagle zrobiło się tak ciepło, że postanowiłyśmy poszaleć wśród skałek

Asia kontemplowała ocean, Malwina zbierała muszelki, Kalina zasnęła na gorącym piasku, a ja postanowiłam się wykąpać...tylko że nie miałam ze sobą stroju;) Ale to żaden problem!

Muszę przyznać, że woda nie była taka zimna. Mniej więcej jak latem w Bałtyku.

Najbardziej zapadły mi w pamięci te pomarańczowe klify i skałki.

Nie wiem czemu, ale kiedyś właśnie takie widoki kojarzyły mi się z Portugalią:)

Słońce świeci nad nami, ogrzewa nasze nagie ciała promieniami:)

I jak na tak krótki pobyt, "wydusiłyśmy z Algarve wszystkie ziarenka piasku i radości". Jeśli wiecie co mam na myśli;)

Kilka godzin później.... Centrum handlowe pod gołym niebem!

Noce z muzyką Fado (knajpka już w Faro)

Postanowiłyśmy wczuć się w atmosferę Portugalii i posłuchać tych melancholijnych pieśni

Śpiewało na zmianę dwóch wokalistów przy akompaniamencie dwóch gitar. Pieśni bardzo namiętne, pełne gestów i uczuć. Niesamowite. Niemożliwe wręcz do opisania. Miałam dreszcze.

Występ o dziwo był za free. Musiałyśmy zamówić tylko coś z karty i dać się ponieść emocjom:) Powyżej zupa rybna, smakująca moim zdaniem jak nasza pomidorowa oraz sałatka ze smacznym serem. No i oczywiście niemożliwe do pominięcia portugalskie wino:)

Obraz przedstawiający pieśniarkę fado

Kolejny dzień! Ruszamy w miasto;)

Czas na obiad!  W menu do wyboru: ryby lub mięso z grilla. Koszt 6 euro i jesz do woli! 

Do posiłku obowiązkowo Vinho Verde

Rybki były pyszne, podano chyba 6 rodzajów, dobrze doprawione. Już mi ślinka cieknie!

W gronie studentów i Portugalczyków - znajomych Kalinki, wesoło i sympatycznie:)

Spacer po Faro - stolicy Regionu Algarve, gdzie mieszkałyśmy. Powyżej interesujący cmentarz, który różnił się pod wieloma względami od naszych np. sposobem przystrajania nagrobków i krypt.

Kiedy poszłam tam pierwszy raz sama, natknęłam się przez przypadek na...pogrzeb.. Oto kara za moje wałęsanie się i zaglądanie w ukryte zakamarki miasta. Cóż, ciekawość to pierwszy stopień do piekła, jak mówią..

jeden z kościołów w Faro o bardzo ładnej fasadzie 

Wystawa pewnego sklepiku, a w niej pamiątki i wyroby z korka - typowe dla tego kraju:)

Przywiozłam sobie 2 korkowe pocztówki na pamiątkę:)

Zbliżamy się na stare miasto, po lewej - obok bramy wjazdowej punkt inf. turystycznej

Przechodzimy przez bramę i zanurzamy się w sieć wąskich brukowanych uliczek. Starówka wyglądała na cichą i opustoszałą, choć wciąż zamieszkują ją ludzie. Może akurat mieli sjestę ;) 

Se (Sedes Episcopalis), czyli diecezja w Faro

Uliczka na starym mieście - budynki stare, niskie i obdrapane, ale to także miało swój urok:)

Biel... charakterystyczny kolor domków w miasteczkach na wybrzeżu Algarve

Pęknięta donica- chyba korzeniom zrobiło się za ciasno ;)

Ciekawe czym zawinił ten biedny samochód...

Błąkamy się wśród pustych alejek

Rzadziej spotykane, domostwo o bordowych ścianach i jako akcent - wąski szlaczek z azulejos,

czyli kolorowych kafelków, bardzo charakterystycznych dla Portugalii

mury miasta i kolejne bramy wjazdowe

z innej strony starówki

Rezydencja z ogrodem

romantyczna uliczka

Asia znów kontempluje...

pomarańczowy zakątek

Malwinka otoczona cytrusami:)

z nieco innej, pomarańczowej perspektywy

Towarzyszki podróży;)

Myślicielka z Faro

obdrapany zaułek

na tarasie widokowym

ładnie było stamtąd widać, lądujące i startujące w Faro, samoloty

porcik jachtowy w Faro

Na kawie w marinie.

W grudniowej Portugalii słońce zachodziło ok 19 naszego czasu.

Stare miasto o zmierzchu

Oraz palmy konkurujące z...

Ozdobami świątecznymi;) Niestety sam fakt oświetlenia uliczek i postawienia choinek nie gwarantuje świątecznej atmosfery...

 Dziwnie tak... bez śniegu i w krótkich rękawkach, a tu szopka betlejemska;) Dlatego każdego wieczoru słuchałyśmy świątecznych piosenek Michaela Buble, żeby choć trochę poczuć ten nastrój:)

Temperatura w grudniu po zachodzie słońca - kocham to!:) A jednak zimno dość nam doskwierało,

chyba ze względu na większą wilgotność

Portugalska zupka regionalna dostępna w McDonaldzie za 1 euro;) Fajnie jakby i u nas w Macu sprzedawali np. pożywny żurek albo pomidorową za 3 zł. Myślę, że przyjezdni by korzystali :)

Wycieczka do Sintry!

Miasto wpisane na listę UNESCO. Istnieje podobno powiedzenie: "Zobaczyć cały świat, a nie zobaczyć Sintry, to nic nie zobaczyć"... Wprawdzie niezupełnie się z tym zgadzam - Lizbona swoim klimatem zachwyciła mnie dużo bardziej!, ale, żeby nie było, Sintrę odwiedziłyśmy;)

Ze stacji Rossio w Lizbonie kursuje tu bezpośredni pociąg. Trasę 25 km pokonuje w ok 45 min

urocze okienka na poddaszu

Pałac Quinta da Regaleira

Jedna z głównych atrakcji Sintry. Gotycki pałac otoczony romantycznym parkiem bogatym w jeziorka, groty, fontanny, ławeczki, studnie oraz piękne altany

Spodobało mi się to wejście do czyjegoś domku. Cała Sintra ma bajkowy, niepowtarzalny charakter.

Sintra w obiektywie

Podobno Hans Christian Andersen nazwał Sintrę "najpiękniejszym miejscem w Portugalii" (ale chyba nie dotarł na klify krańca Europy - Cabo da Roca...;))

Spocone i zziajane wspinamy się na wzgórze - na Zamek Maurów lub do Pałacu Pena, co szybciej, bo w planach jeszcze inne atrakcje. Po drodze bujna zieleń, śpiew ptaków i zapach wiosny:)

Jak się okazało, Pałac Pena pojawił się pierwszy na naszej drodze:)

Ze wzniesienia rozpościerał się oszałamiający widok na ocean...

kiedy myślę teraz o Sintrze, najczęściej przypomina mi się właśnie taki krajobraz

Pałac Pena jest dość dziwny. Wygląda trochę kiczowato- jest połączeniem kolorowych kopuł, wieżyczek, schodków, balkoników i przesadnych ozdób. Arcydzieło pop-artu. Powstał w latach 40 XIX wieku na miejscu XV-wiecznego klasztoru Hieronimitów.

Był to dla nas lekki szok: czy przypadkiem nie dotarłyśmy do Disneylandu?;)

Bogato zdobiona brama, przypominała mi bardzo arabskie klimaty

Balkonik księżniczek;) Ozdobiony oczywiście płytkami azulejos!

Widok na Zamek Maurów

Przejścia między dziedzińcami

Pomysłodawcą pałacu był Austriak, mąż portugalskiej królowej Marii II

Niezłą facet miał wyobraźnie ;)

oryginalne dekoracje i wszechobecne kafelki

Czas opuścić miasto cudów i udać się w jeszcze jedno miejsce...

W ostatniej niemal chwili dotarłyśmy na Przylądek Roca

Słońce schowało się już za Atlantykiem - potężnym, majestatycznym, groźnym, okazałym

Miejsce to robi piorunujące wrażenie. Patrząc na Atlantyk i wsłuchując się w głośny szum białych fal, odczuwa się respekt i lęk, a także podziw.. Widziałam wcześniej Ocean Indyjski, a jednak nie miałam tak silnych odczuć jak tym razem 

Latarnia morska na Cabo da Roca. Do Ameryki stąd trochę ponad 5,5 tys.km!

Przy obelisku, stojącym na szczycie urwiska, ok 140 m nad poziomem oceanu

Tablica pamiątkowa, która zawiera cytat z portugalskiego eposu,

 znajdujący się w tytule tego postu:)

Dworzec kolejowy Rossio i jednocześnie nasz uroczy hostel w ostatnią noc:)

(Niedługo zdjęcia z Lizbony. Podobnie jak w przypadku Stambułu,

stolica Portugalii zasługuje na oddzielny post!)