Połów ryb w Kalabrii

Po ponad trzech tygodniach na Sycylii, zdecydowaliśmy się dzisiaj opuścić naszą cudowną wyspę i przeprawić się promem (6,5 euro w dwie strony) na stały ląd włoski. Na początku, nieco dziwnie czułam się, patrząc na oddalającą się od nas Mesynę, obejmowaną jak zwykle przez Góry Pelorytańskie. Zdążyłam już zadomowić się w tym mieście i polubić je ogromnie! Później, spacerując promenadą Lungomare wzdłuż wybrzeża Kalabrii, pomyślałam, jak intrygująco jest (tym razem) spoglądać na naszą Wyspę Słońca z czubka włoskiego buta!

Swoją drogą, samo Reggio jako takie, nie ma w sobie nic, co sprawiło, że chciałabym ponownie je odwiedzić. No może poza cenami - odkryliśmy że są niższe niż na Sycylii. Jednak lody nie były tam tak smaczne jak w Mesynie. Miasto wydało mi się nudne i gdyby nie to, że pogoda znów nam dopisała, nie wiem, co moglibyśmy przez cały dzień w nim robić. Dlatego zawsze, gdziekolwiek by się nie jechało, towarzystwo odgrywa rolę pierwszorzędną! To ludzie, moim zdaniem, a nie miejsca kreują niezapomniane chwile i wspomnienia:) Udaliśmy się do Kalabrii wraz z Anną z Węgier i Christine z Francji. Zupełnie przypadkiem, dzięki naszej francuskiej towarzyszce (która strasznie chciała nauczyć się łowienia ryb na żyłkę), ta niewinnie zapowiadająca się wyprawa przeistoczyła się w prawdziwą lekcję wędkowania, w towarzystwie mieszkańców Kalabrii - panów wędkarzy ze stałego lądu:) Owi panowie, tak bardzo zaangażowali się (Włosi są zawsze otwarci i chętni do pomocy!) w nauczenie Christine sztuki łowienia, iż nagle staliśmy się lokalną atrakcją, oczywiście gwiazdą wydarzeń była Christine:) Udało mi się nakręcić dość zabawny filmik, upamiętniający te sympatyczne doświadczenia. A śmiechu i zabawy było przy tym co nie miara!;) Tymczasem zapraszam na dzisiejszą fotorelację!

 Promem z Mesyny do Reggio di Calabria, rejs trwa ok 30 minut

Amfiteatr nad samym morzem (gdzie w sezonie odbywają się różne artystyczne wydarzenia i festiwale)

Spontaniczne pomysły są najlepsze! Niespodziewanie, po kąpieli w morzu, Christine postanowiła zakosztować wędkowania na żyłkę;)

Panowie rybacy od razu zainteresowali się nową wędkarką!;)

 Współpraca nawiązała się w mgnieniu oka! Christine złapała kontakt z wszystkimi miejscowymi wędkarzami, którzy cierpliwie udzielali jej niezwykle cennych wskazówek. Komunikowała się z nimi w iście romańskiej językowej mieszance: włoskim, francuskim, hiszpańskim ;) Mało tego,

po ledwie kilku minutach przeszła z wszystkimi panami na "Ty" i nawiązała nowe przyjaźnie ;) Już samo obserwowanie jej było świetną zabawą!

Połów ryb pod okiem fachowców

Tymczasem inni rozkoszowali się popołudniowymi promieniami słońca i podziwianiem Sycylii z oddali;)

Jeszcze chwilka cierpliwości...

I zdobycz w ręku! co prawda niewielka ale zawsze!)

Niestety, nie dla nas ta kolacja, pan zapakował manatki i zabrał rybę do domu...

Pomnik Vittorio Emanuele II - pierwszego króla zjednoczonych Włoch, a zaraz za nim wyłania się nasza kochana Sycylia :)

 To dopiero dużo ryba, aż się ludzie zbiegli, by podziwiać! Niestety, ta też nie nasza...

Kiedy w końcu Christine poczuła się spełniona i usatysfakcjonowana wędkarskimi doświadczeniami,

udaliśmy się promenadą na zasłużony deser;)

Pierwszym, co wpadło nam w oko, były niedrogie lody -  jak się szybko przekonaliśmy, cena miała się do jakości. Ich smak nie dorastał naszym mesyńskim gelati do pięt!

 Kolejny przystanek - miejscowa katedra, również odrobinkę nas rozczarował. Cała fasada tej największej, religijnej budowli regionu Kalabria, była akurat zasłonięta nieestetycznymi rusztowaniami.  Na szczęście, jej wnętrze wynagrodziło nam stratę :) Katedra została odbudowana po tragicznym w skutkach trzęsieniu ziemi w 1908 r

 Reggio po trzęsieniu ziemi w 1908 r
fot. z http://en.wikipedia.org/wiki/Reggio_Calabria

Następnie, napotkaliśmy na naszej drodze zamek, którym władali kiedyś Aragończycy.

Zabytkowy kościół w stylu bizantyjsko-normańskim

Te balkoniki przyciągnęły moją uwagę podczas dalszego spaceru przez miasto :)

Jednak dzień pod znakiem wędkarstwa jeszcze się nie skończył! Idąc przez Reggio, Christine co chwilę wypytywała ludzi o sklep, w którym mogłaby tanio kupić wędkę;) 

łaźnie termalne z czasów rzymskich

Zaś to miejsce zupełnie nas zszokowało. Ruchomy chodnik/kładka/schody usytuowane w centrum miasta, nie prowadzące do żadnej konkretnej destynacji. Są bo...są. Zastanawialiśmy się jaki był pierwotny cel ich powstania - komu służą? Starszym osobom, chcącym przedostać się z wyższych partii miasta na plażę, ospałym turystom, czy też leniwej młodzieży z Reggio? Pewnie wszystkim po trochu. Jedno jest pewne, nie widziałam nigdy wcześniej czegoś takiego w żadnym włoskim miasteczku! Konstrukcja nieco szpecąca...

Na sam koniec naszej łowieckiej wyprawy, zaopatrzyliśmy się w tanie, lokalne, kalabryjskie trunki.
Pyszne winko w dwóch nieetykietkowanych litrowych butelkach. Na pamiątkę ;)