Belfast opuściliśmy koło południa. Wyruszyliśmy na północ wzdłuż wybrzeża, od początku trzymając się brązowych tabliczek, informujących, że poruszamy się widokową trasą Causeway Coastal Route (tzw. trasą cudów wybrzeża Północnej Irlandii). Z racji tego, że zapowiadano deszcz i szarzyznę, kompletnie nie byliśmy przygotowani na pogodę (przezornie, wraz Mamą i Babcią zabrałyśmy kalosze, peleryny i kolorowe parasole;) lecz wyglądało na to, że chmury przestraszyły się naszego oręża). Im wyżej na północ mknęliśmy, tym bardziej słoneczko przygrzewało - znając jednak irlandzki klimat, woleliśmy nie zapeszać. Chwilami mieliśmy wrażenie, że znajdujemy się gdzieś na południu Europy. Kręta wąska droga nad samym morzem, skaliste wybrzeże, błękitne niebo, lazurowa woda oraz zielone łąki, tradycyjnie usiane białymi owcami;) W najpiękniejszych plenerach przystawaliśmy na krótkie przerwy i rozprostowywanie nóg. Nieziemska trasa! Popatrzcie sami!
Tabliczki, którymi się kierowaliśmy:)
Od parkingu do wiszącej kładki idzie się malowniczą trasą nad wapiennymi klifami około 1km. Za sam spacer płacić nie trzeba, tylko lepiej uprzedzić panią w kasie, że nie chcemy przechodzić przez most (nie da się oszukać, bo przy samym moście stoi kolejna pani i sprawdza bilety!). Przejście przez linowy most kosztuje niecałe 6 funtów. Czy warto? Teraz z perspektywy czasu myślę, że chyba nie. Warto na pewno przejść się do mostu a później, z punktu widokowego sobie na niego popatrzeć. Spacer po kładce trwa jakieś pół minuty (pani pospiesza gwizdkiem, nie można robić zdjęć bo czeka cała kolejka! Masówka). Wydajcie te 6 funtów na jakieś smaczne lokalne piwko w pubie;)
Domek rybaka - już po drugiej stronie mostu:) Co ciekawe, na wysepce byliśmy świadkami zaręczyn, przyszły pan młody i para przyjaciół kompletnie dziewczynę zaskoczyli - był nawet szampan, szkoda że nie dla wszystkich, przebywających akurat na wyspie;)
Most z oddali wygląda naprawdę bajkowo! Niegdyś, raz do roku, w czasie połowów łososi, rybacy rozwieszali tu liny i deski między skałami. To właśnie tędy, między lądem a wyspą przepływały ryby w swej drodze na tarło. Jak to często bywa, kładka skomercjalizowała się i została oficjalną atrakcją. Przyciąga mnóstwo turystów i rodzin z dziećmi. Jak już pisałam, zawieszona jest w urokliwym miejscu nad lazurową (w słońcu) wodą. Ale czy warto za nią płacić?
Grobla Olbrzymów - byliśmy strasznie podekscytowani docierając do celu!:) To miejsce absolutnie jedyne w swoim rodzaju, prawdziwy cud natury! U pewnego chłopaka na blogu przeczytałam, że za każdym razem, kiedy docierał na groblę, padał deszcz. W hostelu w Belfaście dziewczyna też ostrzegała nas, że w tych rejonach to już raczej będzie wiało i padało. Szczerze mówiąc, to właśnie przez nich nastawiłam się na niepogodę. Niczego nie oczekiwałam. A tu taka niespodzianka;)
UWAGA ogłoszenie parafialne! Za wejście na Groblę Olbrzymów nic się nie płaci! Niestety bardzo wielu ludzi daje się oszukać. Otóż, w pobliżu grobli znajduje się wielkie, nowoczesne centrum turystyczne. Wchodząc na jego terytorium, człowiek od razu ma poczucie, że powinien zapłacić za wstęp. W rzeczywistości, cena 9 FUNTÓW obejmuje kawiarnie, sklepik, audioguide'a - kompletnie niepotrzebnego zresztą, parking, wc i tym podobne pierdoły. Nie dajcie się wrobić! Byliśmy świadkami, jak cała grupa Japończyków wychodzi z centrum informacji z zakupionymi biletami. Oczywiście, rozumiem, że Japończyków stać. Ale z drugiej strony czemu mają płacić, skoro nie muszą? Podejrzewam, że nie mieli pojęcia o darmowym wstępie. Zawsze staram się wyszukiwać takie kruczki przed odwiedzeniem danej atrakcji (natura skąpca czy mędrca;)), a już szczególnie przyrodniczej. A więc jak wejść na Groblę Olbrzymów za darmo? Należy ominąć centrum, skierować się lekko w prawą stronę i przejść przez parking, pod "wiaduktem". Tam znajduje się przystanek autobusowy. I tutaj wybór. Można iść dalej pieszo (ok 20 minut w jedną stronę) drogą w dół, aż na wybrzeże - prosto do grobli. Lub busem (1 funt w 1 stronę).
W drodze powrotnej na południe wyspy, zatrzymaliśmy się jeszcze w Armagh. To historyczne centrum religijne Irlandii. W 444 r Święty Patryk założył tu pierwsze opactwo oraz biskupstwo (w miejscu obecnej katedry anglikańskiej). Miasteczko jest o tyle niezwykłe, iż stanowi biskupstwo jednocześnie dla katolików i protestantów.
Na tym zakończę relację z naszej wyprawy do Irlandii Północnej. Aż nie chce mi się wierzyć, że byliśmy tam ledwie 3 tygodnie temu. Zobaczyliśmy wszystko, co chcieliśmy zobaczyć, a nawet więcej. Pogoda dopisała - czuliśmy się jak na południu Europy;) Zachłysnęliśmy się bogactwem, jakim prowincja Ulsteru dysponuje. Na każdym kroku czekała nas jakaś niespodzianka: klify, plaże, zielone wzgórza Antrim, zamki, kolory wody i nieba, kręte drogi widokowe. Chciałoby się wrócić w te strony, przejechać trasę jeszcze dokładniej - zaglądając się w każdą jej odnogę, przystając w każdym rybackim miasteczku. Może kiedyś nadarzy się okazja by poznać Wybrzeże Olbrzymów jeszcze lepiej. Nie możemy jednak narzekać. Przejechaliśmy znaczą część trasy Causwey Coastal Route, dotarliśmy na samą północ wyspy. I to wszystko naszą małą mazdą;) Mieliśmy szansę przekonać się, na jakim szczeblu Irlandia republikańska i brytyjska są do siebie podobne i na jakim się różnią. Jeśli Causwey Coastal Route sprawiła mi tyle satysfakcji, zastanawiam się, jak będę się czuła, przemierzając Wild Atlantic Way po zachodnim wybrzeżu Irlandii;)
Jak miło było powrócić do tych cudownych chwil podczas naszej wyprawy:) Niesamowite wrażenia,a nawet przygody(strajk samochodu po "rollercasterowych"zjazdach i podjazdach na przylądek Torr Head:)) oraz niespodzianki pałacowo-hotelowe..Tak wdzięcznie to opisujesz,chce się tam wrócić i znowu chłonąć magię irlandii jednej i drugiej...
OdpowiedzUsuńJak zawsze cudowne zdjęcia! A widok z małego domku na wzgórzu mnie rozbroił :) Agata
OdpowiedzUsuń